فراخوان مطلب | بررسی نقاط قوت و ضعف دو مدیریت گذشته اداره ورزش و جوانان کاشمر
ورزش در ایران به دو دوره سنتی و مدرن تقسیم شده و علیرغم ظهور و بروز مناسبات حرفه ای و علمی ، هنوز رگه هایی از سنت گرایی منسوخ را می توان در لابلای تصمیمات مدیران آن ملاحظه نمود. مقوله ای که به کیان و موجودیت آن ضربه زده و مانع از آن می شود که این امر مهم، نتیجه لذت بخش و تاثیر بزرگ و تعیین کننده خود را در جامعه گذاشته و یاس گرایی و گاه ورزش گریزی جایگزین مباحث چون پرداختنربه دیدگاه ها و چشم اندازهای مثبت ورش در جامعه شود.
ابتدا مروری خواهیم داشت بر چند نظریه ورزشی وسپس از تمامی خوانندگان این مطلب تقاضا داریم مطالب خود را با ذکر منبع و سند در مورد نقاط قوت و ضعف دو مدیریت گذشته اداره ورزش و جوانان ارایه نمایند.
(1)
اگر بخواهیم اهمیت ورزش را در سلامتی انسان بدانیم خواهیم دید که اثرات مفید فعالیت های ورزشی را در پیشگیری – درمان و کنترل بسیاری از نارساییهای قلبی و عروقی و تنفسی نشان می دهد امروزه که زندگی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است.
در اینجا بد نیست اشاره ای داشته باشیم به آمار مبتلایان به بیماری های قلبی و سکته های قلبی که همه ساله تعداد زیادی راقربانی می کند طبق آخرین تحقیقات انجام شده در ایران بالاترین میزان مرگ و میر بیماری های قلبی است.
سلامتی و توانایی جسمانی از نعمت های الهی است . انسان همیشه خواهان سلامتی و نشاط است خوشبختی هر انسان وابسطه یه نیروی بدن و روحش است.
اهداف ورزش :
- هدف های بهداشتی و تندرستی :
· تأمین سلامتی و بهداشت بدن در برابر بیماری ها
· تأمین شرایط و تقویت بدن
· بازسازی بدن به منظور رفع نقایص جسمی و افزایش کارایی ان
2- هدف های پرورشی و اخلاقی :
· پرورش روان و ایجاد زمینه برای استقلال شخصیت
· رشد و پرورش رغبت های مثبت
· خود داری از پذیرش افکار و عقاید مسموم و ارشاد و هدایت دیگران.
3- هدف های روانی و اجتماعی :
· تقویت روان و غلبه بر عادت های بد
· رفع عوارض مثل نگرانی – ترس و کناره گیری
· ایجاد حس رقابت سالم.
· دست یابی به شادابی و نشاط
نقش ورزش و تربیت بدنی در سلامت روانی :
از آنجا که جسم و روان ارتباط عمیقی با یکدیگر دارند و اختلال سلامت در هر یک از اینها سلامت دیگری را به خطر می اندازد . امروزه متاسفانه به نظر می رسد نوع مردم به ویژه در شهر های بزرگ و صنعتی آنها را از نیاز های طبیعی خود دور کرده است و در نتیجه زمینه را برای ابتلا به بیماری های روانی آماده می کند شواهد زیادی نشان می دهد که اغلب مردم از نظر سلامت روانی و جسمی در حد مطلوب نیستند.
در صورت بی توجه ای به امر پیشگیری و درمان بیماری های روانی این بیماری و بسیاری دیگر از بیماری های مزمن و پایدار می شوند و برای همیشه افراد را در زندگی اجتماعی دچار مشکل می کند.متخصصان و سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده اند که برای رفع اختلالات روانی در کنار دار و درمانی باید ورزش هم کرد. به این گونه به نظر می رسد شرکت منظم افراد در فعالیت های بدنی و ورزش ضمن پیشگیری از ابتلا به بیماری های جسمی و روحی ، زمینه مناسبی را برای افزایش کیفیت زندگی انسان فراهم می آورد.
ورزش عامل خودباوری – تقویت اراده و احساس موفقیت و شادابی است و تخلیله هیجانی و دوری از گوشه گیری و افزایش عزت نفس را بدنبال دارد.
ورزش انسان را از حالت بی تفاوتی و افسردگی بیرون می آورد و باعث نشاط و امیدواری وی می گردد.
نقش ورزش در گذراندن اوقات فراغت:
بیشتر جامعه شناسان عقیده دارند که در شرایط زندگی ماشینی ورزش را می توان به عنوان وسیله ای مطلوب برای تأمین تجدید قوای جسمی و روحی و نشاط و شادابی افراد در نظر گرفت .در پایان دوره نوجوانی باید افراد را به تفریحات سالم و ورزش تشویق کرد.
خانواده هایی که ورزش را در اوقات فراغت فرزنداشان قرار می دهند باعث می شود تا شخصیت آنها در مسیر کمال هدایت شود.
نقش ورزش در پیشگیری از بیماریهای جسمی و روحی:
ما همیشه آرزو داریم تندرست بمانیم و عمری طولانی داشته باشیم .متاسفانه این ارزو گاهی بدلیل عدم رعایت بهداشت بر آورده نمی شود. دلایلی وجود دارد که می توان باور کرد که اگر از جسم و روان خود به خوبی مراقبت کنیم . می توان عمری طولانی داشت . زیست شناسان معتقدند که انسان و سایر حیوانات باید مدتی در حدود 5 برابر سال هایی که رشد جسمانی آنها طول می کشد عمر کنند.
بیشتر ناتوانی های جسمی و فشارهای روحی باعث پیری زودرس و احیانا مرگ می شود رمز زندگی سالم و عمر طولانی را باید در عادات و رفتارهایی مثل ورزش – رژیم غذایی مناسب و کاهش استرس جستجو کرد.
سلامت و شادابی افراد وابسته به حرکت و جنب و جوش است. بعد از فعالیت بدنی در مغز ماده ایی به نام مرفین ترشح می شود که باعث نشاط و شادابی خواهد شد.و این نشاط و شادابی باعث سلامت روح و جسم می شود.
پیشگیری همیشه مقدم بر درمان است کم تحرکی ما در همه حال باعث بیماری و کسالت می شود وزش باعث جلوگیری از پوکی استخوان می شود کسانیکه در سنین کودکی و نوجوانی ورزش نمی کنند در میانسالی به این عارضه مبتلا می شوند.
ورزش باعث افزایش توان عضلات می شود.در ستون فقرات ضعف عضلات شکم باعث فشردگی مهره ها بر روی دیسک ها خواهد شد. ورزش باعث افزایش جریان خون در اندام ها می شود ودر نتیجه از سکته های قلبی جلوگیری می کند. شرکت در فعالیت های ورزشی احساس مسئولیت شجاعت را به فرد می دهد.
نقش ورزش در طول عمر :
همه ما آرزو داریم که همواره تندرست بمانیم و عمری طولانی داشته باشیم و یکی از دانشمندان در قرن نوزدهم به نام هربرت اسپنسر گفته است . رمز اصلی طولانی شدن زندگی این است که کاری نکنیم کهاز طول عمرمان کم شود. این سخن به این معنی است که در زندگی امروزه عادات خوب و پسندیده و سالم را در خود پرورش دهیم و ا رفتار های غیر اخلاقی بپرهیزیم پس اگر در زندگی خود ورزش و بهداشت را بگنجانیم و دارای ایمان و تقوا باشیم طول عمرمان زیاد می شود
نقش ورزش و تأثیر آن در سلامت بدن:
ورزش خون بیشتری را به مغز می رساند وقتی که اکسیژن خون بیشتر شود رفتار و اخلاق افراد نیز بهتر می شود. ورزش سطح نمک را در مغز پایین می آورد و باعث بهتر شدن کیفیت خواب می گردد.ورزش باعث ترشح ماده ای به نام مرفین می شود که باعث نشاط و شادابی افراد خواهد شد. در ضمن ورزش توان بدنی و تقویت عضلات را به همراه دارد ورزش باعث تناسب قد و وزن و کاهش چربی های مضر در بدن می شود.
از طرف دیگر با ورزش کردن بدن مقاومت تر می شود و از ورود میکروب به ان جلوگیری می شود و مواد زائد و مسموم حاصل از غذا ها از بدن دفع می گردد.
فروید در تحقیقات خود تأکید می کند که افراد در انواع ورزش ها با ابراز احساسات ناخود آگاه تلاش خود را برای تسلط بر موقعیت های ناخوشایند انجام می دهند ورزش انسان را قادر می سازد تا بر شرایط نامساعد تسلط یابد.
ورزش باعث می شود تا تمایلات فردی تحت تأثیر خواسته های گروهی قرار گیرد و افراد کم مهارت و ضعف حمایت شوند . و روابط خوب انسانی رشد می یابد و روحیه انصاف و عدالت و ادب و احترام به قوانین در افراد شکل می گیرد.
تمرینات سبک و کم فشار ورزشی باعث تقویت سیستم دفاعی بدن می شود این سیستم بدن را در مقابل بیماری های عفونی محافظت می کند تحقیقات نشان می دهد که ورزش مقاومت بدن را در مقابل بیماری های بدخیمی مثل سرطان را بالا می برد.
نتیجه گیری :
بدون شک جسم و روان از هم جدا نیستند که بخوانیم تک تک مورد بررسی قرار دهیم بلکه به هم وابسته اند و اگر برای هر قسمتهر قسمت مشکلی پیش آید روی قسمت دیگر هم تأثیر می گذارد.
ورزش عاملی است که می تواند جلوی بسیاری از بیماری های روحی و جسمی را بگیرد با تحرک و فعالیت بدنی جسمی سالم و روحی شاد خواهیم داشت و مشکلات روزمره نیز کمتر می تواند بر جسم و روان ما مستولی گردد.
ما معتقدیم که ورزش به عنوان پدیده ای اجتماعی برای دوام جامعه لازم است چراکه با تغذیه بهداشت جسمی و روحی شادابی خانواده ها و اجتماع را در پیش خواهیم داشت.
امید است که ورزش در جامعه ما به صورت یک عادت دائمی مثل غذا خوردن در آید که با آن جلوی بسیاری از امراض گرفته شود و از آنجا که عقل سالم در بدن سالم است جامعه ای سالم را نیز داشته باشیم و جلوی بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی و اخلاقی را بگیریم
به امید اینکه روزی ورزشگاه ها جای تمامی زندان های دنیا را بگیرد.
(2)
ورزش همواره به منزله ی بخشی مهم از فرهنگ هر جامعه ای است که می تواند هم بر سطح فردی و هم سطح اجتماعی تأثیر قابل توجهی داشته باشد. گرچه امروزه اهمیت ورزش بر کسی نهفته نیست، مدرن شدن زندگی که مهم ترین مؤلفه اش ماشینی شدن آن است، سبب شده بسیاری از کارها با یک جانشینی های طولانی مدت و بدون تحرک همراه باشد و این امر از میزان فعالیت جسمانی روزانه در افراد کاسته است. به دیگر بیان، برخلاف دوران های گذشته که کار خود به نوعی ورزش و فعالیت بدنی بود، امروز نوعی بی تحرکی است. از سویی دیگر، ورزش از جمله مقوله هایی است که در دنیای امروز افراد زیادی به طرق مختلف با آن در ارتباط هستند و رسانه ها نیز بخش چشم گیری از برنامه های خود را به آن اختصاص می دهند. ضرب آهنگ تند پیش رفت بشر در عرصه ی علم و صنعت و به ارمغان آوردن رفاه و آسایش در تمامی زمینه های زندگی، باعث کندشدن ضربان های قلب افرادی می شود که به زندگی ماشینی تن می دهند و ورزش و فعالیت فیزیکی را از زندگی خود حذف می کنند.
ورزش با ایجاد تغییرات در سیستم داخلی بدن به سلامت جسمانی کمک می کند، قدرت کارآیی جسمانی را افزایش می دهد، از بسیاری بیماری ها پیش گیری می کند و می تواند در درمان بسیاری از بیماری ها مفید باشد. هم چنین با توجه به رابطه ی جسم و روان، ورزش می تواند علاوه بر تأمین و تضمین سلامت جسمانی، بر سلامت روانی نیز أثرگذار باشد. ورزش می تواند بر شکوفایی و پرورش خصیصه های کارآمدی نظیر اعتمادبه نفس، صبر، صداقت، مسئولیت پذیری، احترام متقابل به حقوق سایر افراد و کارگروهی ـ مخصوصاً در ورزش های گروهی ـ مؤثر باشد که محصول آن سلامت روانی فرد و در نتیجه سلامت جامعه می شود. برون داد این سلامت روانی را می توان در شادی و نشاط و سلامتی فردی و جمعی مشاهده کرد و می تواند در تمامی عرصه های جامعه حضوری پررنگ داشته باشد و در مقایسه با جامعه ای که از این ویژگی برخوردار نیست، کاملاً متمایز است. در دین اسلام نیز بر ورزش تأکید شده و به ورزش هایی نظیر شنا و تیراندازی توصیه شده است. حدیثی از پیامبر اکرم(ص) هست که فرموده اند: «پروردگارت بر تو حقی دارد، بدنت بر تو حقی دارد و خانواده ات نیز بر تو حقی دارند.» از این سخن، اهمیت ورزش و توجه به بدن آشکار می شود و نشان می دهد که اسلام هم به سلامت معنوی اهمیت می دهد و هم به سلامت جسمانی و در خانواده باید به هر دوی این ها توجه شود؛ بنابراین باید حتماً در زندگی روزانه ی تک تک افراد فرصتی برای ورزش گنجانده شود.
رابطه ی زن و ورزش از دو بُعد قابل طرح است. نخست تأثیر ورزش ـ چه عمومی و چه حرفه ای ـ بر سلامت زن و در نتیجه سلامت جامعه و دیگر نقش زن به عنوان مادر و همسر (نقش تربیتی) در ایجاد فرهنگ ورزش در سطح خانواده و نهایتاً در سطح جامعه. به دیگر بیان، از آن جایی که زنان ـ چه در خانواده و چه در جامعه ـ نقش های مهم و أثرگذاری را ایفا می کنند، تأمین سلامت جسمانی و در پی آن سلامت روحی و روانی آنان، تضمین سلامت خانواده و جامعه را در پی خواهد داشت. در طول تاریخ بشر نقش زنان در ورزش، بازتاب دهنده ی شرایط در حال گذار زنان در جامعه بوده است. در گذشته حضور زنان در رشته های ورزشی و مسابقات رایج نبوده؛ اما امروزه در بسیاری از نقاط جهان ورزش بانوان با استقبال مواجه شده است. حضور زنان در مجامع ورزشی و باورها و دیدگاه های آن ها می تواند در توسعه ی ورزش أثرگذار باشد؛ از طرف دیگر، مشارکت در ورزش می تواند در نحوه ی زندگی زنان تغییر ایجاد کند و باعث غنی تر شدن آن شود. هم چنین زنان در زندگی خود مسئولیت ها و نقش های متعدد و متفاوتی را ایفا می کنند. یکی از نقش های مهم آن ها، یعنی مادری که با گذراندن مراحل مختلفی نظیر بارداری و زایمان حاصل می شود و سپس با پرورش و تربیت فرزندان تداوم می یابد، نیازمند سلامت جسمانی و روحی و روانی آن هاست و بی تردید می توان گفت عدم توجه به سلامت جسمانی که لازمه ی سلامت روانی است، پی آمد های جبران ناپذیری را، هم برای خانواده و هم برای جامعه به همراه خواهد داشت؛ به عبارت دیگر، تمامی نقش هایی که یک زن می خواهد ایفا کند به نوعی با روی کرد او نسبت به جسم و عمل کرد جسمانی و فیزیکی او در ارتباط است. فعالیت فیزیکی روزانه و منظم و هم چنین مشارکت در فعالیت های ورزشی فردی و گروهی برای رشد جسمانی، ذهنی، روانی و اجتماعی او لازم است و از این طریق، می تواند با کاهش دادن اضطراب و افسردگی، شادی و نشاط را برای زندگی خود به ارمغان بیاورد و به ارتقای کیفیت زندگی خود و خانواده و نهایتاً جامعه کمک کند. هم چنین در مورد مسئله ی فرهنگ سازی ورزش، می توان گفت که والدین از جمله مادر، نقش بسزایی در ایجاد روحیه ی ورزش کردن در فرزندان دارند و اگر فرهنگ ورزش در یک خانواده نهادینه و تقویت شود، می تواند سلامت جمعی را به همراه داشته باشد. برای مثال، ورزش برای کودکان می تواند علاوه بر تأمین سلامت آن ها به افزایش موفقیت های تحصیلی شان کمک کند، روابط اجتماعی آن ها را اتقا دهد و کاهش بزهکاری کودکان و نوجوانان را در پی داشته باشد؛ زیرا ورزش کردن هیجانات و انرژی های منفی را تخلیه می کند.
برای فرهنگ ورزش کودکان باید توجه داشت که داشتن انتظارهای غیرواقع بینانه و فراتر از توانایی کودکان در زمینه ی ورزش نه تنها سلامتی و شادابی را برای آن ها در پی نخواهد داشت، بلکه به خستگی فیزیکی و روحی آن ها و در برخی موارد تنفر از ورزش نیز منجر خواهد شد؛ زیرا کودک از آن جایی که نمی تواند این بلندپروازی های والدین را برآورده سازد، خود را همواره شکست خورده می بیند؛ بنابراین مادران و والدین، همواره باید به این نکته توجه کنند که در رابطه با ورزش کودکان فعالیت های فیزیکی را به نوعی انتخاب کنند که مناسب سن آن ها باشد و به علاقه ی کودکان نیز توجه نشان دهند. در این صورت است که شاهد پیش رفت و علاقه ی او به ورزش می شوند. در واقع، می توان گفت تأثیر کارآمد ورزش با متغیر های متعددی نظیر: تکرار و تناوب فعالیت ورزشی، شدت فعالیت ورزشی، سن و میزان علاقه ی انجام دهنده ی آن تعیین می شود. این عوامل نه تنها در به دست آوردن سلامت جسمانی و تناسب اندام دخیل هستند، بلکه بر توسعه ی مهارت های ورزشی و اجتماعی نیز دلالت می کنند.
سرانجام این که آن چه باید در رابطه با ورزش و بانوان مورد توجه قرار گیرد، این است که باید شرایط مناسبی را در جامعه فراهم کنیم تا زنان و دختران بتوانند در محیطی امن ورزش کنند و به عزت شرف و انسانیت آنان احترام گذاشته شود و دیگر این که مشارکت زنان در تمامی سطوح ورزشی گسترش داده شود و هم چنین ایده ی مشارکت زنان در ورزش به منزله ی محرکی برای ارتقای کیفی زندگی اجتماعی، ترویج داده شود. به دیگر بیان، از آن جایی که نهاد جامعه برآیند مجموع خانواده هایی است که در آن حضور دارند، در نتیجه سلامت جامعه در گرو سلامت خانواده است؛ پس برای ساختن جامعه ای ایده ال و سالم، خانواده ها باید زندگی سالم را در برنامه ی روزمره ی خود در نظر داشته باشند. برنامه های ورزشی با طراحی های مناسب و توجه به سن و جنسیت افراد به آن ها کمک می کند تا مهارت های ورزشی لازم را برای حفظ و افزایش سلامت جسمانی خود یاد بگیرند. افرادی که مسئول برنامه ریزی و سیاست گذاری هستند، بر مشارکت زنان در ورزش و نوع فعالیت و رهبری آن ها در فعالیت های ورزشی و فیزیکی أثرگذارند؛ خواه این تصمیم گیرنده در سطح کلان جامعه باشد، خواه در سطح خردتر (خانواده، مربی و هم سالان)، باید این مسئله را مدنظر داشته باشد که فعالیت فیزیکی و ورزشی، همواره با مقوله هایی نظیر ساختارهای فرهنگی و اجتماعی درهم تنیده است.
(3)
یکی از عوامل مهمی که می‌تواند مسوولیت و نقش افراد به‌ویژه قشر جوان را در جامعه متبلور و شکوفا کند، ورزش و تربیت بدنی است که در سازندگی و سلامت جسمی، روحی، اخلاقی و معنوی جامعه تاثیر به‌سزایی دارد.
با اعتلای تربیت‌بدنی و ورزش به عنوان یک پدیده اجتماعی، روابط افراد جامعه و سلامت جسم و روح آنها استحکام می‌یابد. ایجاد روابط اجتماعی سالم و پویا، معرف یک جامعه توسعه‌یافته است، توسعه‌ای که خودباوری و اعتماد به نفس و توانمندی آحاد جامعه را می‌طلبد که بخش مهمی از این موفقیت می‌تواند از راه ورزش و تربیت‌بدنی میسر شود.
تربیت‌بدنی مانند هر پدیده اجتماعی دیگر دارای پیچیدگی، گستردگی و همبستگی خاصی است و با ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی هر جامعه‌ای کاملا در ارتباط است.
پرداختن به ورزش، شخصیت اجتماعی را در کنار شخصیت فردی رشد داده و شخصیت اجتماعی سالم نیز می‌تواند استعدادهای افراد را شکوفا سازد.
ارتباط ورزش با ارزش‌های اجتماعی و انتقال آن به زوایای جامعه و اقشار اجتماعی مختلف، عامل مهمی در تولید فرهنگ و ساختار فرهنگی هر جامعه است و از این لحاظ آن را به عنوان یکی از مهم‌ترین پدیده‌های انتقال فرهنگی در ساختار اجتماعی می‌توان محسوب کرد و به‌ویژه این پدیده اجتماعی در تعلیم و تربیت جامعه، نفوذی عمیق و مستحکم داشته و جایگاه مهمی را در شکل‌گیری شخصیت و بروز استعدادهای فکری - روحی کودکان، نوجوانان و جوانان که مهم‌ترین اقشار آینده‌ساز هر جامعه‌ای به شمار می‌روند، دارد.
دکتر عبدالحمید حبیبی، عضو هیات علمی گروه تربیت‌بدنی و ورزش دانشگاه شهید چمران اهواز در گفت‌وگو با ایسنا به اهمیت نقش ورزش و جایگاه آن در جامعه پرداخت و گفت: در ارتباط با ورزش و حوزه فعالیت‌های حرکتی در جامعه، مفاهیم مطرح شده و اقدامات صورت گرفته نسبت به گذشته، تفاوت‌های چشم‌گیری داشته است، اما اینکه آیا مسوولان ورزش، ماموریت‌های خود را در حوزه ورزش به درستی در حال انجام هستند، سوالی است که پاسخ‌های دقیق‌تری می‌طلبد.
وی افزود: یکی از بحث‌های مهم در حوزه ورزش، بررسی جایگاه آن در جامعه کنونی است که در این راستا باید ضمن شناخت کافی از جامعه، اطلاعات و برنامه دقیقی از اقدامات ورزشی که درصدد انجام آن هستیم، داشت و در نهایت تاثیرات اجتماعی، فرهنگی و پزشکی‌ای که حوزه فعالیت‌های حرکتی می‌تواند در جامعه داشته باشد را مشخص کرد.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: ورزش در عصر کنونی به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی هر جامعه‌ای محسوب می‌شود و بعید است جامعه‌ای پیدا شود که پیشرفته باشد اما در بُعد ورزش، عقب افتاده باشد، زیرا ضرورت پیشرفت یک جامعه، فعالیت‌های فوق برنامه ورزشی و حرکتی است.
وی عنوان کرد: در جامعه ما، آمار خوبی از نظر فعالیت‌های حرکتی وجود ندارد و می‌توان گفت در بسیاری از مناطق حتی فقر حرکتی داریم که باید برنامه‌ریزی‌های متعدد منطبق با فرهنگ، سلیقه‌ها و علائق مردم هر منطقه صورت گیرد تا بتوان جمعیت بیشتری را به سمت تحرک سوق داد.
حبیبی با اشاره به افزایش درصد وقوع بیماری‌ها در مردم با وجود پیشرفت علم داروسازی و پزشکی، گفت: با توجه به مرتبط بودن بیماری‌ها به هم، یک بیماری جسمی می‌تواند بیماری روانی را ایجاد کند و برعکس، زمانی که فرد از مسایل روانی رنج می‌برد، به تبع جسم وی هم بیمار خواهد شد.
وی افزود: حال این سوال پیش می‌آید که آیا بالا بودن عوارض جسمانی در افراد جامعه، می‌تواند بر مسایل اجتماعی در سطح جامعه تاثیر بگذارد؟ که جواب مثبت است.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: شاخصی به نام شاخص غمگینی وجود دارد که درصد آن نسبت به بسیاری از استان‌های دیگر کشور، در استان خوزستان بالا است که این نشان می‌دهد برای فعالیت و حرکت، امید به زندگی و کنترل برخی بیماریهای روان‌تنی، اقدامات بسیار گسترده‌تری نیاز است.
وی گفت: در مکان‌هایی مانند ادارات که درصد بسیاری از افراد جامعه ما را در خود جای داده است نیز برنامه مدونی برای افراد موجود در آنها که وقت زیادی را در محل کار خود سپری می‌کنند، صورت نگرفته است تا بتوانند به طور منظم، تحرک و حرکت داشته باشند. در سطح محلات هم برنامه حداکثری و وسیعی صورت نگرفته است و می‌توان گفت در استان خوزستان، فقط 10 تا 12 درصد افراد به طور منظم فعالیت ورزشی دارند.
حبیبی با اشاره به تاثیر اجتماعی ورزش در جامعه، گفت: وقتی به دو سال گذشته و هنگام درخشش تیم فوتبال فولادخوزستان در لیگ برتر بر می‌گردیم، شاهد تاثیر اجتماعی‌ای که ورزش می‌تواند داشته باشد، می‌شویم؛ هنگامی که این تیم جو بسیار خوبی را در بین قشر جوان در استان ایجاد کرده بود، به اندازهای که هنگام بازی این تیم در اهواز، تماشاگران از شهرستان‌های مختلف استان برای دیدن بازی‌های آن می‌آمدند و هنگام بازی این تیم در شهرستان‌های دیگر هم، برای تشویق آن می‌رفتند.
وی افزود: طبق تحقیقات انجام شده، وقتی که جامعه به سمت و سوی ورزش می‌رود، درصد بسیاری از بزهکاری‌ها را می‌توان در جامعه کاهش داد. ورزش را نباید صرفا به عنوان یک فعالیت فیزیکی قلمداد کرد، زیرا ورزش ارتباط مستقیمی با مسایل اجتماعی جامعه دارد. اگر بنا باشد جامعه‌ای پویا داشته باشیم و از نظر اجتماعی هم پیشرفته باشد، نمی‌توان فعالیت‌های ورزشی را نادیده گرفت.
این مدرس دانشگاه عنوان کرد: بسیاری از عوارض روانی، ذهنی و حتی شناختی می‌تواند از طریق فعالیت‌های ورزشی سامان پیدا کند. برخی اوقات میلیاردها دلار هزینه می‌شود تا با برگزاری یک رویداد اجتماعی، مردم را مدتی مشغول و شاد کنند در حالی که این موضوع با ورزش به راحتی صورت می‌گیرد.
وی با اشاره به اهمیت ورزش در رابطه با بیماری، گفت: بهترین و مطمئن‌ترین راه برای تاثیرگذاری مثبت روی برخی بیماری‌هایی که می‌توانند بسیار خطرناک و حتی عامل مرگ باشند؛ مانند دیابت، فشارخون و قلب و عروق، فعالیت منظم حرکتی است.
به گزارش ایسنا، نقش تربیت‌بدنی و ورزش در روابط اجتماعی امری است که باید مورد توجه سازمان‌های مربوطه قرار گیرد، به این معنی که باید به تاثیرات اجتماعی و نهادینه کردن مفاهیم انسانی این پدیده اجتماعی مهم پرداخته شود و تنها به افتخارات مادی و شهرت‌طلبی آن اکتفا نشود.
ورزش مانند سایر پدیده‌های اجتماعی حامل و ناقل ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی جامعه‌ای که از آن منشا گرفته و گسترش پیدا نموده، است. برای شناخت صحیح اهداف و کارکردهای اجتماعی ورزش و تحقق واقعی آن در ساختار اجتماعی باید به آن به عنوان پدیده‌ای که به نحوی سنخ ارزشی داشته و موجب توسعه و تقویت ارزش‌ها می‌شود و یا بالعکس موجب خدشه‌دارشدن ارزش‌ها و ضربه‌پذیری واقعیت‌های ارزشی و بروز و رشد ضد ارزش‌ها می‌شود، توجه کرد.
