لزوم ساختار شکنی در ورزش کاشمر|فوتبالی که دیگر پیش قراول نیست

✍حسن صانعی پور

استعفای هادی پارسا از مسئولیت هیات فوتبال کاشمر و انتخاب جایگزین وی، با عنایت به این موضوع که، فوتبال تبدیل به ورزش اول سرزمین پهناور پارس گردیده، اهمیت پرداختن به آینده فوتبال کاشمر را مورد توجه قرار داده است.

 

ساختار شکنی در ورزش

واسازی و یا ساختار شکنی درهر مقوله ای و به خصوص ورزش دردو مرحله ی شکستن بنیان نادرست و بنای روش های جدید، خلاصه می شود. با این پیش فرض که،  طرز فکر افراد، تعیین‌کننده خط و مشی آنان می باشد. و عبور از آن و رسیدن به  واقع گرایی در مقابل آرمان گرایی مجهول، بسیار سخت و گاهی غیر ممکن است. لازم است؛ ضمن بررسی شرایط و شناخت شالوده مناسب، گاه اول تغییر را محکم برداریم.

شناسایی افکارمنفی، شناخت خطاها، بررسی دلایل و شواهد تغییر و دوری از گرایش های مضرو خیال پردازی، مسیر حرکت را به ما نشان خواهد داد. متاسفانه ورزش ایران در نگاهی کلی، دورنمای مناسبی ندارد. معمولا بعد از هر ناکامی ، مدیرانی برکنار شده و مدیر و مسئول دیگری جایگزین می شود. این جابجایی که اغلب تابع واقعیت های موجود نبوده و احساسی و یا استصوابی صورت می گیرد، دور باطلی را بوجود آورده است که هرگز به بهبودی اوضاع کمک نکرده و نخواهد کرد.

نمونه بارز این جریان را می توان در مدیران ادواری دو باشگاه پر طرفدار ایران ملاحظه کرد. مدیران سفارشی که با مطامع سیاسی و یا شهرت به بدنه کم جان سرخابی ها وارد شده و با بدهی های کلان از آن خارج می شوند. کارنامه ی آنان بدون بررسی رها گردیده و در جریانات بعدی و با جابجایی های جناحی دوباره به میز ریاست برمی گردند. مقوله ای که به رسوایی های کلان فوتبال ایران در آینه سرخابی های انجامیده است.

ساختارشکنی و تغییر تفکر اولین مرحله ایجاد تحول در ورزش شهر بوده و ابتدا باید جایگاه ها تعریف شده و سپس انگیزه ها آشکار شود. با این پیش فرض که "ورزش به ما هو ورزش" همواره از یاد رفته و جایگاهی برای شهرت پروری و ارضاء کمبود ها گردیده، نگاه ویژه انتخاب کنندگان و انتصاب گران را ضروری کرده است.

 

هیات های تکراری فوتبال کاشمر

بعد از مرحوم نصرتی، مسئولیت هیات فوتبال کاشمر با حضور احمد آریانپور و حسین کرمانیان در مقاطعی  جابجا شده است. در واقع فوتبال کاشمر به حضور این دو نیازمند است. کرمانیان و آریانپور، فوتبالیست، معلم، مدیریت باشگاه، مسئولیت اجرایی را تجربه کرده و بدان واقفند.  بی شک هریک از آنان موفقیت های بسیاری را تجربه کرده اند. حسین کرمانیان در کنار مردانی چون مرحوم نصرتی و محمود قانعی، برنامه های مناسبی را طراحی کرده و مثمرثمر بوده است. احمد آریانپور با هادی پارسا اعتبار دوچندانی به فوتبال کاشمر داده است.

همان اندازه که حضور این دو را می توان نقطه عطف فوتبال کاشمر بدانیم. همان اندازه از پرورش مدیران جوان دور شده ایم. شاید ضعف عمده آریانپور و کرمانیان، در همین موضوع و نپرداختن و یا ضعیف پرداختن به آن باشد. دوره دوم ریاست حسن روحانی را باید به جوانان اختصاص بدهیم.  با این توضیح که فدراسیون فوتبال با حضور ابراهیم شکوری به عنوان دبیر کل(سابق) و هیات فوتبال استان با سکان داری اصولی و از همه مهمتر اعتماد به جوانانی چون حسین بادامکی و حمید طیبی، فصل جدیدی را در مدیریت فوتبال ایران و استان رقم زده است. باید باب پرداختن به مقوله جوانگرایی در فوتبال کاشمررا  بازکرد.

حذف مردانی  چون، محمد دانش، احمد آریانپور، حسین کرمانیان و نادیده گرفتن نام هایی چون حسن بهرامی، حسین احمد نژاد، حسین انوری و رضا خوارزمی ، ظلم پایداری است که به فوتبال کاشمر خواهد شد. اما دور شدن از اندیشه نوین و نپرداختن به جوانان ایده پرداز و متخصص نیز ضربه ی جبران ناپذیری به فوتبال و مدیران پیشکسوت خواهد زد.

حلقه گم شده فوتبال کاشمر، عدم اتحادی است که ماحصل کم تدبیری و نبودن دوراندیشی کافی و درعین حال ترجیح منافع شخصی بر منافع جمع( فوتبال) است. آنجا که باید پیشکسوت را ملاحظه کرد، اثری از آنان پیدا نیست و آنجا که باید به جوانان اعتماد کرد، توجه ای دیده نمی شود. جنگ سرد مدیریتی (پنهان و آشکار)فوتبال کاشمر، همچون خوره ای  فوتبال منطقه را که با اقبال مردان و زنان روبرو گردیده و می توان استعدادهای درخشانی از آن به فوتبال ایران معرفی کرد از بین برده است.

 

نگاه ویژه مسئولین به آینده فوتبال و فوتسال

هادی پارسا کندری، مرد مظلوم و خوشنام فوتبال کاشمر، سکان رهبری هیات را به این امید رها کرده است که آن را  فردی لایق و از جنس فوتبال، به سرانجام برساند. آنچه از شواهد و اخبار غیر رسمی مشخص است، گزینه هایی مطرح گردیده و در روزها و یا ماه های آینده تکلیف مدیریت آن مشخص خواهد شد. اما نگاه ویژه مسئولین به آینده فوتبال شهر که هم غریب است و هم مظلوم، و هرگز حق خود را نگرفته است، مورد تقاضا و درخواست جامعه و اهالی فوتبال و فوتسال کاشمر می باشد. مدیری لازم است که، لایه لایه فوتبال شهر را بشناسد. مسئولی مورد پذیرش است که افکار اقتصادی مدرن و بروز داشته باشد. رئیسی مورد نیاز است که درد تیمداران و باشگاه داران را بشناسد. این عرصه، میدان جنگ است و باید مداوم در تکاپو بود. این خدمت، آستینی بالا می خواهد و پایی در رکاب. این مسئولیت سفارشی نیست بلکه جایگاه ایثار است.